Η Δόξα του Σταυρού

«Ο Σταυρός είναι η θύρα της Βασιλείας. Πρέπει να ξαναδούμε τον Σταυρό ως νίκη επί του πνευματικού θανάτου, νίκη της αγάπης.

Συχνά παρουσιάζουμε τον Σταυρό και το μυστήριό του κατά τρόπο αποσπασματικό. Ότι πρέπει να υπομείνουμε μια ασκητική προσπάθεια, να απέχουμε από κάποιες απολαύσεις και κάθε λογής ευχαρίστηση. Υπάρχει όμως και η άλλη έννοια του Σταυρού: η συμπάθεια προς τον άλλον. Βέβαια δεν μπορούμε να προσφέρουμε τα πάντα στον άλλο, αν είμαστε προσκολλημένοι σε εγωιστικές απολαύσεις, αν ο σύνδεσμός μας με τον άλλο είναι σύνδεσμος πλεονεξίας, πόθου επικυριαρχίας και αλαζονείας.

…Μπορώ όμως να πλησιάσω τον άλλον, χωρίς να του μιλήσω για τον Σταυρό, δείχνοντάς του όμως ότι είμαι έτοιμος για κάθε θυσία προς χάριν του. Αν είναι άρρωστος, θα πάω κοντά του, θα μείνω μαζί του, ώστε να μην υπομείνει μόνος του τις δυσκολίες, τον διωγμό, την ανεργία… Μπορώ να σηκώσω κι εγώ μαζί του αυτόν τον Σταυρό.

…Δεν διδάσκουμε τους άλλους να άρουν τον Σταυρό, αλλά τον αίρουμε βοηθώντας τους. Θα διαπιστώσω τότε ότι ο Σταυρός δεν είναι οδύνη για μένα. Πάσχω για τον άλλον, αλλά αυτές οι οδύνες μου γι’ αυτόν με χαροποιούν, με αναπαύουν, όπως λέει ένας αγιορείτης μοναχός.

…Γι’ αυτό και ο Κύριος, πάνω στον Σταυρό, είναι ήρεμος. Ο Χριστός νιώθει μαζί με μένα, τον άνθρωπο, πώς είναι να νιώθεις εγκαταλειμμένος από τον Θεό. “Θεέ μου, ἱνατί μέ ἐγκατέλιπες;”. Δοξασμένο το Όνομά Σου, Κύριε και Θεέ μας, που η αυταπάρνησή Σου έφθασε μέχρι εκεί! »

Από το βιβλίο “Πρόσωπο και Σταυρός. Συζητήσεις με τον π. Δημήτριο Στανιλοάε”, Εκδόσεις “Εν πλω”