Κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, μετέβη στήν Ἱερά Μονή Παναγίας τῆς Γιάτρισσας Ταϋγέτου, ὅπου τέλεσε στό Παρεκκλήσιο τῆς Μονῆς, ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων καί Δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, ἀφ’ ἑσπέρας τόν Ἑσπερινό τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου καί τήν κυριώνυμο ἡμέρα τήν θ. Λειτουργία κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας χειροτόνησε σέ διάκονο τόν κ. Σπυρίδωνα Κοτζαμπασάκη, μαθηματικό, ἐξ Ἀμαρουσίου Ἀττικῆς, τηρουμένων τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων.
Κατά τήν ὁμιλία του πρός τόν νεοχειροτονούμενο ὁ Σεβ. μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε: «Καλεῖσαι, σήμερα, πού φέρεις καί τήν ὀνομαστική σου ἑορτή, νά εἰσέλθεις στίς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, νά καταστεῖς κληρικός τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρόκειται γιά μία μεγάλη ἡμέρα τῆς ζωῆς σου. Αὐτό σημαίνει ὅτι σοῦ γίνεται ἀπό τό Θεό μεγάλη τιμή. Δῶρο λαμβάνεις ἀπό τόν Οὐρανό.
Ἔρχεσαι νά ἐνδυθεῖς τό τίμιο ράσο τοῦ ὀρθοδόξου καί ἕλληνα παπᾶ. Τό ράσο πού φέρει μνήμη Θεοῦ, πού δίνει μαρτυρία πίστης καί ὁμολογίας, πού εἶναι γεμᾶτο ἱστορία ἀλλά καί πού σηκώνει μεγάλη εὐθύνη. Γνωρίζω ὅτι σκέφθηκες αὐτά καλῶς, γιατί παιδιόθεν ἡ καρδία σου φλεγόταν ἀπό τήν εἴσοδό σου στόν ἱερό κλῆρο καί ἡ εὐλαβής σύζυγός σου, ἡ κυρία Σταυρούλα Δημακάκου, θυγατέρα τοῦ πιστοῦ καί εὐσεβοῦς καθηγητοῦ τῆς Ἀγγειοχειρουργικῆς, ἔχει καί ἐκείνη ἀνατραφεῖ ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου, καί τυγχάνει δίπλα σου πιστός συμπαραστάτης στήν ἀπόφασή σου αὐτή …». Καί συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος. «Ἀγαπητέ μου ὑποδιάκονε Σπυρίδωνα, σήμερα πού κάμνεις τό ἐναρκτήριο βῆμα μέ τήν χειροτονία σου στόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης καί ἄρχεται μία καινούργια ζωή γιά σένα, ἄκουσε μετά προσοχῆς τίς πατρικές συμβουλές πού ἔχω νά σοῦ δώσω. Τώρα πού γίνεσαι διάκονος θά σοῦ πῶ τίς πέντε πρῶτες προτροπές. Στήν ἄλλη χειροτονία σου τίς ὑπόλοιπες.
Πρῶτον, νά ἔχεις φόβο Θεοῦ. Φόβο Θεοῦ καί μέσα στόν Ἱ. Ναό καί ἔξω καί παντοῦ. Ὁ φόβος Θεοῦ, τό σέβας πρός τόν Ὕψιστον εἶναι τό ὀχυρό ἐκεῖνο πού σέ κρατᾶ μακρυά ἀπό τήν ἀσέβεια, τήν κακή συνήθεια, τήν ἐπιπολαιότητα, τήν τυποποίηση, τήν εἰκονικότητα, τό “δῆθεν” κατά τήν ἄσκηση τῶν ἱερατικῶν σου καθηκόντων. Σέ προφυλάσσει ἀπό τήν ἁμαρτία. “Φόβος Κυρίου εἶναι σοφία καὶ παιδεία” καί ἀκόμη ὡς λέγει ὁ Ψαλμωδός “παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ρύσεται αὐτούς”.
Δεύτερον, νά ἔχεις αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ὅταν εἶσαι στό ναό, ὅταν ἐπιτελεῖς διακονία, ὅπου κι ἄν βρίσκεσαι νά ξέρεις ὅτι ὁ Θεός σέ βλέπει. Ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών. Σοῦ θυμίζω τήν ὡραία ἐκείνη παράσταση σέ πολλούς Ναούς πού δείχνει “τόν Ὀφθαλμόν Κυρίου”. Ἀλλά σκέψου καί τά λόγια τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ: “Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου”.
Τρίτον, νά ἔχεις εὐλάβεια. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλη σου ἡ σημπεριφορά πρέπει νά εἶναι χαριτωμένη. Θέλουμε στήν Ἐκκλησία μας εὐλαβεῖς κληρικούς. Ὄχι μέ κοσμικό φρόνημα καί βίον αἰσχύνης. Ἀλλά κληρικούς μέ σεμνότητα, καθαρότητα καρδίας, ἰσορροπία ζωῆς, εὐγένεια, σοβαρότητα, ἱεροπρέπεια “ἐν παντί”. Τό ἦθος σου καί τό φρόνημά σου πάντοτε ἐκκλησιαστικό καί κατά τά διατεταγμένα. Ἔχε δέ κατά νοῦ τόν λόγον τοῦ Ἁγ. Ἰγνατίου ὅτι: “Μηδεὶς χωρὶς ἐπισκόπου τι πρασσέτω τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν”.
Τέταρτον, νά καλλιεργήσεις μέσα σου τήν σπουδαία ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης. Ἡ ταπεινοφροσύνη δέν εἶναι ἀδυναμία. Εἶναι δύναμη. Ὁ δέ “Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν”. Νά ξέρεις ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ἀλαζονεία, ἡ ὑψηλοφροσύνη γεννᾶ αὐθάδεια, ἡ αὐθάδεια ἐχθρούς καί οἱ ἐχθροί καταστροφή. Τώρα πού πλησιάζουν καί τά Χριστούγεννα τί βλέπουμε; Ὡς λέγει ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: “Ὁ Κύριος ταπεινωθεὶς καὶ γενόμενος ἄνθρωπος, ὁδὸν ἀρίστην ὑψώσεως ἔδειξεν ἡμῖν ταπείνωσιν”. Νά εἶσαι ταπεινόφρων γιά νά εἶσαι χαριτωμένος. Καί
Πέμπτον, κάτι πού ἴσως νά μή φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ὡς πολύ τό πνευματικό. Ὅμως εἶναι σημεῖον μεγίστης βοηθείας στήν καθόλου πνευματική μας ζωή καί κατ’ ἐξοχήν τοῦ κληρικοῦ. Αὐτό τό σημεῖον εἶναι: Νά ἔχεις συνέπεια λόγων καί ἔργων. Ἕναν κληρικό πρέπει νά τόν διακρίνει ἡ συνέπεια. Δηλαδή, νά ἔχεις σοβαρό πρόγραμμα στήν καθημερινή σου βιοτή, ἀκρίβεια στήν ὥρα, ἐπιμέλεια στίς ὑποχρεώσεις σου ἔναντι τῶν συνανθρώπων σου, εὐγένεια συμπεριφορᾶς. Ἡ συνέπεια εἶναι εὐεργέτημα στή ζωή σου καί δηλωτικόν ἀρετῆς. Ἡ ἀπουσία αὐτῆς, ἐσωτερική ἀκαταστασία.
Στοχάσου λοιπόν, αὐτά καί μελέτησέ τα. Καί τώρα ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Παρακλήτου. Μέ συνοχή καρδίας, ἱερό δέος, σιωπή καί ἔντονη προσευχή, ἄφησε τόν ἑαυτόν σου νά σέ καθοδηγήσει ὁ Παράκλητος, νά σέ χαριτώσει τό Πανάγιον Πνεῦμα.
Ἰδού, λοιπόν, αὐτό πού ποθοῦσες, ἦλθε. Ὁποία εὐλογημένη στιγμή! Σκέψου μόνον τόν Κύριο ζωσμένον τό λέντιον τῆς διακονίας. Μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ, ἔλα καί σύ, νά διακονήσεις στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
