Τήν Κυριακή 24η Ἰουλίου τ.ἔ. πού στίς Ἐκκλησίες μας ἀναγιγνώσκεται ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ἡ Περικοπή τῆς ἰάσεως τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ (Ματθ. θ΄ 1-8), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση ἐπεσκέφθη τή μικρή Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Μεσοκώμου, στήν ὁποία διακονεῖ εὐόρκως ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀντώνιος Παπασωτηρίου καί ὁ ὁποῖος- πράγματι- ἔχει φροντίσει ἰδιαιτέρως νά ἀναβιβάση τόσο τό πνευματικό ἐπίπεδο ὅλης τῆς Ἐνορίας, ὅσο καί τήν καλλιέπεια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοινότητος. Ἡ ἔκπληξη τῆς ἡμέρας ἦταν ἡ συμμετοχή στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη τοῦ Παν. Ἀρχιμ. π. Χρυσάνθου Σαββίδη, Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς Καλλινδοίων (Καλαμωτοῦ), ὁ ὁποῖος ἔφερε μαζί του καί τά πνευματικά του παιδιά καί τήν Ἐνορία του, τά ὁποῖα ἔψαλαν ὑπέροχα καί ἐστόλισαν τά ἀναλόγια τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τό ἔπραξε ὁ π. Χρύσανθος γιά νά τιμήση τόν συνάδελφό του Κληρικό, μά καί τόν Ἐπίσκοπό του, ὁ ὁποῖος τρέφει τίς καλύτερες ἐντυπώσεις γιά τό πρόσωπό του.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του γιά τή ΣΤ΄ Κυριακή Ματθαίου στάθηκε στό γεγονός τῆς φρασεολογίας τοῦ Κυρίου μας πρός τόν παράλυτο τῆς Καπερναούμ πρό τῆς Ἰάσεώς του καί τῆς ἀπολαύσεως πλέον ὑγιοῦς ζωῆς καί πορείας. Στό ὅτι ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: «Παιδί μου, σοῦ ἔχουν συγχωρηθῆ οἰ ἁμαρτίες σου, ἔχε θάρρος» (Ματθ. θ΄ 2). Πρόκειται γιά τήν ἀπό καρδιᾶς ἀποκατάσταση τοῦ ψυχικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό πού ἐπέλεξε νά τονίση ὁ Κύριος, συγχωρώντας τίς ἁμαρτίες τοῦ παιδιοῦ Του! Ὁ λόγος λοιπόν περί ἁμαρτίας. Ἡ ἁμαρτία, εἶπε ὁ Ἐπίσκοπός μας, εἶναι ἄρνηση ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου τῆς φυσικῆς του ροπῆς, ἄρνηση στήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά προσωπική κοινωνία καί ἕνωση μαζί Του. Εἶναι τραγικό γεγονός, στό ὁποῖο μετέχει ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος. Πρόκειται γιά σεισμό, συγκλονισμό καί πτώση τοῦ ἀνθρώπου κάτω ἀπό τό “εἶναι” του. Πρόκειται γιά ἀστοχία, ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νά ὁλοκληρωθῆ καί νά τελειωθῆ στή σχέση κοινωνίας του μέ τόν Θεό, ἀστοχία καί ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου στόν προορισμό του, δηλαδή στή θέωση. Οὐσιαστικά πρόκειται γιά τήν κακή χρήση, τήν κατάχρηση ἤ παράχρηση τῆς ἐλευθερίας καί ὅλων τῶν δυνατοτήτων, πού χάρισε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, ἡ παράχρηση καί κατάχρηση τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου! Τελικά, ἀποβαίνει κακή ἀλλοίωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τραυματισμός, ἐξασθένηση καί μόλυνση τοῦ ἀρχικοῦ “εἶναι” τοῦ ἀνθρώπου, εἴσοδος τοῦ “παρά φύσιν” στήν ἀνθρώπινη ζωή καί τέλος ἔκπτωση ἀπό τήν “κατά φύσιν” ὕπαρξη στήν “παρά φύσιν” ἀτομικότητα.
Πέρανε δέ τόν λόγο του ὁ ὁμιλητής ἀναφέροντας πώς μέ τήν ἀλόγιστη κίνηση τῆς ἁμαρτίας καί τήν πτώση σέ αὐτήν οὐσιαστικά ὁ ἄνθρωπος ἐπιλέγει τήν πορεία τῆς “αὐτοθέωσης” καί τῆς “αὐτοσωτηρίας” πού ἀποβαίνει ὁ τάφος τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, τοῦ Ἁγιασμοῦ καί τῆς ζωῆς.
Στίς 7 τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας καί πάλι μέ τόν Διάκονό του ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσκέφθη τήν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Προδρόμου, ὅπου ὁ ἐκλεκτός Ἐφημέριός της Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεος Ζέρβας μέ μέριμνά του ἔχει ἀνεγείρει τό πανέμορφο Παρεκκλήσιο τῆς Προμήτορος τοῦ Κυρίου μας, τῆς Ἁγίας Ἄννης, πού τόσο πολύ εὐλαβεῖται ὁ φιλόχριστος Λαός τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί ὄχι μόνο. Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ μετεῖχε πλειάδα Κληρικῶν μας, ἀλλά καί Ἱερεῖς ἀπό τίς ὅμορες Ἱερές Μητροπόλεις καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ κατέκλυσε τόσο τόν πάνσεπτο χῶρο τοῦ Παρεκκλησίου, ὅσο καί τόν προαύλειο χῶρο του, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Δημήτριο Ζαγγίλα, τή Δημοτική Σύμβουλο κα Μαρία Γκογκούση καί τόν Τοπικό Πρόεδρο κ. Στυλιανό Γεωργακούδη.
Στήν προσλαλιά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στή μητέρα τῆς Θεοτόκου Ἁγία Ἄννα, θυγατέρα τοῦ ἱερέως Ματθάν καί τῆς Μαρίας. Ἡ γέννησή Της ἦταν ἀπότοκος θερμῆς καί διαρκοῦς προσευχῆς τοῦ ζεύγους τῶν γονέων της καί φυσικό οὐσιαστικά δῶρο τοῦ οὐρανοῦ πρός τόν κόσμο, ὥστε νά ἐκκινήση ἀπό τό πρόσωπό Της καί ἐντεῦθεν ἡ κατά Χριστόν Οἰκονομία. Περικαλλῆ Ναό πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Ἄννης ἔχτισε στήν Κωνσταντινούπολη περί τό 550 μ.Χ. ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός, τό Ἅγιον Ὄρος δέ καυχιέται ὅτι τό πέλμα Της ἀναλλοίωτο ὑπάρχει στήν ἁγιορείτικη Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης ὡς θησαυρός ἀκοίμητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ Ἁγία Ἄννα μέ τό ἱερό λείψανό Της εἶναι ἡ αἰτία πού μεγάλος ἀριθμός ἀτέκνων ζευγαριῶν εὑρῆκε τή χαρά τῆς τεκνογονίας μέ τή μεσιτεία της. Στό σημεῖο αὐτό ὁ Σεβασμιώτατος, ὑπενθυμίζοντας τήν κακή κατάσταση τοῦ δημογραφικοῦ ζητήματος τῆς χώρας μας καί τή συρρίκνωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος, διερωτήθη μέ ποιά καρδιά ἡ παγκόσμια Κοινότητα καί ἰδίως ἡ ἑλληνική ἀποδέχεται νά σφαγιάζωνται ψυχές ἐμβρύων στίς γαστέρες τῶν χριστιανῶν γυναικῶν, ὑπερτονίζοντας τά δῆθεν δικαιώματα τῆς γυναίκας. Παίρνοντας ἀφορμή δέ ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ ὑψίστου Δικαστηρίου τῶν ΗΠΑ ὅτι ἀπαγορεύεται πλέον στή χώρα αὐτή ἡ ἐλευθέρα ἄμβλωσις, ὑπερετόνισε ὅτι τό γυναικεῖο σῶμα πέραν τῆς ὀμορφιᾶς καί τῆς προσφορᾶς του στήν ἀνθρώπινη φύση εἶναι καί ἡ μήτρα τῆς ζωῆς. Τό δοχεῖο τῆς ζωῆς, τό παλάτι τῆς ζωῆς. Ἔχει δικαίωμα καί ὑποχρέωση λοιπόν ἡ γυναῖκα νά τό περιποιῆται καί νά τό φροντίζη, ἀλλά δέν ἀνήκει τό σῶμα τῆς γυναίκας ἤ τό σῶμα τοῦ ἄνδρα σέ αὐτούς. Τό ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι θεόπλαστο καί ἀπαρτισμένο ἀπό ὕλη καί πνεῦμα. Ὅσο δικαίωμα, λοιπόν, ἔχει ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα νά φροντίζουν καί νά περιποιοῦνται τό σῶμα τους, ἄλλο τόσο δικαίωμα ἔχει καί τό ἔμβρυο- ἅμα τῇ συλλήψει του- γιά ζωή.
Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης: «Καλῶς κάνουμε καί φροντίζουμε τά ζῶα καί τά περιποιούμεθα. Εἶναι πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Μά τά ἔμβρυα, στή μήτρα τῶν γυναικῶν δέν εἶναι πλάσματα τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχουν δικαίωμα νά ζήσουν; Ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά τούς ἀφαιρῆ αὐτή τήν ἐπιλογή; Ἄς σκεφθῆ λοιπόν καλά ἡ παγκόσμια Κοινότητα καί κυρίως ἡ Ρωμιοσύνη, μήπως μέ τίς ἀμβλώσεις πού ἐπιχειρεῖ- τῇ ἀποφάσει πατέρων καί μητέρων καί ἰατρῶν- χτίζη τόν τάφο της!
Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀκολούθησε παραδοσιακό γλέντι καί Κουρμπάνι στόν προαύλειο χῶρο τοῦ Παρεκκλησίου πού φρόντισε ὁ π. Δωρόθεος καί εὐλόγησε μετέχοντας ἐπ’ ὀλίγον ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας.
