Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου που η Εκκλησία μας και το Ποίμνιό της την ονομάζει Κυριακή του Ασώτου (Λουκ. ΙΕ΄ 11-32), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ακολουθούμενος από τον Διάκονό του π. Αλέξανδρο Αλιφέρη, επεσκέφθη τον Ιερό Ναό Οσίου Αυξεντίου Κάτω Σταυρού, όπου προέστη των λαμπρών Ακολουθιών του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.
Τον Επίσκοπό μας υπεδέχθη ο Λαός του Σταυρού, με επικεφαλής τον πολυτάλαντο Εφημέριο της Ενορίας Παν. Αρχιμ. π. Χρύσανθο Σαββίδη. Μαζί του ο Δήμαρχος Βόλβης κ. Διαμαντής Λιάμας, η Αντιδήμαρχος κα Κυριακή Τσουραλάκη κ.ά.
Τα Ιερά Αναλόγια τίμησαν με την παρουσία και την μουσική τους τέχνη, πέραν του Ιεροψάλτου της Ενορίας κ. Βασιλείου Περίφανου, υιού του Εφημερίου της Ν. Μαδύτου π. Ιωακείμ Περίφανου, ο κ. Ιωάννης Αντωνίου, Μουσικολογιώτατος Δικηγόρος εκ Πρεβέζης και ο αδελφικός φίλος του Ποιμενάρχου μας Σύμβουλος Θεολόγων, Ελλογιμώτατος Καθηγητής Θεολογίας και Φιλολογίας κ. Γεώργιος Στάθης, ο οποίος κατά την περίοδο που ο Σεβασμιώτατος διακονούσε ως Ιεροκήρυξ και Πρωτοσύγκελλος στην Ι.Μ. Μαντινείας και Κυνουρίας, μεσουρανούσε κυριολεκτικά στα Γυμνάσια και στα Λύκεια της Τριπόλεως με τις θεολογικές και θύραθεν γνώσεις του και κυρίως με την ομολογία της πίστεώς του και την μουσική του κατάρτιση!
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αρκέστηκε μόνο στην ιστορικοφιλολογική παρουσίαση του Ιερού Κειμένου, καθότι, όπως είπε, δεν χρήζει το διαμάντι αυτό καμμίας παρατηρήσεως ή σχολιασμού! Στάθηκε μόνο λίγο παραπάνω στη στιγμή πού το άσωτο παιδί επέστρεψε στον πατέρα και στο σπίτι του και στην υποδοχή που του επεφύλαξε ο γεροπατέρας: «… και ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του που αγνάντευε περιμένοντας τον γυρισμό του και τον σπλαγχνίστηκε και τρέχοντας σε προϋπάντησή του, έπεσε στον τράχηλό του και τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε με πατρική στοργή και πόθο…» (Λουκ. ιε΄ 20)!
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Δεν περίμενε ο πατέρας να του γυρέψει το σπλάγχνο του συγγνώμη… Δεν άντεξε να κρατήσει τη θέση και τα δίκια του κριτή… Μόνο ράγισε η καρδιά του και δικαιώθηκε η πολυχρόνια προσμονή του, που τον οδηγούσε καθημερινά ν’ αγναντεύει απ’ το χαγιάτι του, προσμένοντας τον γυρισμό του…Κι έσμιξε τα δάκρυα με τους πατρικούς οικτιρμούς κι έγινε ο τόπος απόδειξη μιας πατρικής ζεστής αγκαλιάς, που δεν γυρεύει να επιβεβαιώσει την εξουσία ή το δίκιο της, αλλά ξέρει να γίνεται αντίδωρο και σκέπη και ρούχο πολύτιμο για να ντύσει τον ηρωισμό της παιδικής συγγνώμης…Κι ο κουρελιάρης γίνηκε πάλι πρίγκηπας… Έτσι γίνεται όταν η καρδιά κι όχι η λογική δίνει λύσεις…Να γιατί ο Μέγας Φώτιος θα μας πει για το πατρικό γεροντικό αυτό τόλμημα πως ερμηνεύει, η καλύτερα διαζωγραφίζει, τον πίνακα τον Μυστικό της κατά Χριστόν Σωτηρίας μας · “Δεν Τον αγαπήσαμε εμείς, αλλά Αυτός μας αγάπησε Πρώτος”, δεν αγαπήσαμε τον Θεό Πατέρα μας εμείς πρώτοι, αλλά Εκείνος μας αγάπησε πρώτος –‘’ …οὐχ ἡμεῖς, ἀλλ ̓ Ἐκεῖνος ἠράσθη ἡμῶν πρῶτος…’’ – και με το αίμα Του υπόγραψε το συμβόλαιο της Σωτηρίας μας… υποκλινόμενος στο μεγαλείο της βουβής και τόσο γοερής συνάμα συγγνώμης…»!
Να σημειωθεί ότι η Ενορία Οσίου Αυξεντίου Κάτω Σταυρού είναι εμπερίστατη, γιατί μετά από χρόνια… ανάπαυλας, συνεχίζει με πολλή δύναμη και ορμή την αποπεράτωση του Ιερού Ναού του Οσίου, που ταξίδεψε από τις χαμένες Πατρίδες της Προσφυγιάς της Μικράς Ασίας μαζί με τα πνευματικά του παιδιά και ήλθε στην καρδιά του Δήμου Βόλβης να βρει το ‘’σπίτι Του’’, να βρει τη ‘’σκηνή Του’’. Και όντως, καθώς πληροφορηθήκαμε από τον Προϊστάμενο της Ενορίας π. Χρύσανθο, αν θέλει ο Θεός, μέχρι το Πάσχα θα έχει ολοκληρωθεί το εκ σκυροδέματος (τσιμέντινο) κουβούκλιο του Ναού μέχρι και του τρούλλου!
Προσκαλούμε, λοιπόν, κάθε φιλόχριστο και φιλάγιο αδελφό μας, τόσο από τον Σταυρό, όσο και από οποιοδήποτε Τόπο της Πατρίδος μας να έλθει αρωγός σ’ αυτήν τη μεγαλειώδη, μα κοπιώδη και δαπανηρή προσπάθεια, ώστε η δεύτερη Ενορία της Πόλεως να αποκτήσει πλέον την μεγαλοπρέπεια και την ιεροπρέπεια μαζί που της αξίζει και της λείπει!
